* Etten-Leur, 19 oktober 2025 – September en oktober zijn de leukste maanden wat ons betreft als het gaat om de regionale wedstrijden, Tilburg Ten Miles, Singelloop en niet te vergeten onze eigen Van Oers marathon. Nou ja, de 10 kilometer dan …
Tussen de bedrijven door leek het ons een goed idee om ook nog een wedstrijdje mee te pikken in het buitenland. De keuze viel dit jaar op Ashford in het mooie graafschap Kent, de tuin van Engeland.
Vooral ook leuk om te zien wat de verschillen en de overeenkomsten zijn met de wedstijden in Nederland.
Het begint al met de aankondiging op de website. Het concours wordt aangekondigd als ‘mostly flat’. Spoiler, als je dit leest ben op je hoede, want dat betekent in Engeland iets heel anders dan hier. Uiteindelijk was er maar één stuk dat vlak was, en dat was de start en finish op de atletiekbaan zelf. Het parcours glooide constant, maar echt steil werd het nooit. Desondanks blijft het wel het dingetje als je voor de vijfde keer toch weer een behoorlijk stuk omhoog moet. Gelukkig was het laatste gedeelte grotendeels bergafwaarts.
Wat ook opviel is hoeveel waves ze gebruiken in de wedstrijd. Deze race was relatief klein, 1.100 deelnemers, maar er werden maar liefst zes waves gebruikt. Dit betekende wel dat iedereen een probleemloze start had, iedereen kon vanaf het begin zijn of haar eigen baan volgen, geen opstoppingen zoals bijvoorbeeld in Breda. Wat ook opviel was het prachtige decor, een heus atletiekstation in een relatief kleine stad, zo’n 83.000 inwoners, vergelijkbaar met Roosendaal.
De indeling van de banen was ook specifiek aangegeven. Ik vermoed dat als Achilles dit zou overnemen er wel wat vragen over zouden worden gesteld.
En qua tijden, we zijn op vakantie dus doen zoveel mogelijk samen maar de race lopen we apart, Gina eindigde in 1.16.58 en ik mocht een tijd van 47,35 laten noteren, zeer tevreden op een best wel lastig parcours voor als je geen hoogteverschillen gewend bent.