Mike Teekens 22e op NK 10 km in Schoorl
* Etten-Leur, 13 februari 2017 – Vorig jaar liep Mike Teekens zich met 30:40 nog in de top tien van het Nederlands Kampioenschap 10 km op de weg. Na een moeizame winter na zijn succesvolle marathon in Berlijn op 25 september (2.18:55) is de Nootdorpse hardloper bezig om langzaamaan na een mindere periode aan een opmars begonnen. Dat vertaalde zich in Schoorl in een 22e positie met 31:17. Lees hieronder zijn eigen raceverslag.
“Vandaag was het afzien, maar tegelijk genieten van weer een goed geregelde editie van de Groet uit Schoorl Run in een prachtige besneeuwde omgeving!
Vandaag het moment van de (tijdelijke) waarheid. Vlak vóór en direct ná de start barstte ik van het vertrouwen na de goede race in Apeldoorn van afgelopen zondag. Daarom startte ik voorin mee met de toppers en deze grote groep bleef ruim een kilometer lang bij elkaar, na de eerste bocht veranderde de groep in een langgerekt lint en vervolgens ontstonden er weer groepjes na de tweede bocht.
Kort daarna volgde het 2-kilometer-punt en bungelde ik even later een meter of tien achter een groepje met snelle mannen. Daar vervolgde het parcours heuvel op en bracht ons hogerop in de duinen. Toen ik de heuvel had overwonnen passeerde een Belgische loper me en meteen haakte ik aan. Nu daalde het parcours en al snel passeerde ik hem weer om, net al vorig jaar, de achtervolging in te zetten op onze voorgangers. Dat gat was al wel gegroeid tot een meter of dertig schat ik zo…
Vooraf had ik mijn huiswerk niet zo heel goed gedaan, maar het was wel fijn dat we dit jaar niet meer om de ‘berenkuil’ heen hoefden te lopen. Op het 4-kilometer-punt schoten we daarom rechtsaf het duinpad op dat ons met lichte daling naar het dorpje ‘Hargen’ voerde. In tegenstelling tot vorig jaar merkte ik dat het fysiek toch niet helemaal klopte en probeerde me maar zo veel mogelijk op ontspanning te richten. Het zou vast even een fysiek dipje zijn en de kracht de ontspanning daarop…
De Belgische loper was mij eerder alweer gepasseerd en had al een gat van een meter of vijf te pakken. Even later passeerde ik het 5-kilometer-punt in zijn spoor en die doorkomst tijd gaf de burger weer moed! Een blik op de klok vertelde mij dat ik met een doorkomst van 15:14 op schema lag voor eindtijd waar ik stiekem op hoopte.
Tot aan die doorkomst had ik mijn focus op ontspanning weten te houden, maar kort daarna glipte de ontspanning tussen mijn vingers door. De ademhaling versnelde en het ritme werd soms wat onregelmatig. De focus moest weer verlegd worden naar ontspanning, maar met mijn oren gespitst op hoorbare achtervolgers werd ik te veel afgeleid.
Nog voor het 6-kilometer-punt passeerde een de achtervolgende groep snelle mannen mij en besloot ik me vast te bijten op het tempo en de versnelling(en) die de groep inzette. Tot het 7-kilometer-punt kon ik het aardig volhouden, maar na weer een versnelling kon ik het tempo nog maar moeilijk volgen. Tussen kilometer 7 en 8 moest ik ze laten lopen, werd het nog moeilijker ontspanning te houden en noodgedwongen zakt mijn tempo behoorlijk. Meters leken gelijk te staan aan seconden en iedere seconde leek het groepje weer een meter op me uit te lopen. Daarnaast hoorde ik achter mij ook al het geluid van een loper die zijn pijlen op mij had gericht. Inmiddels had ik al zo’n drie kilometer lang weerstand geboden aan verkramping, maar deze voorlaatste kilometer was de zwaarste van de hele wedstrijd.
In die voorlaatste kilometer werd ik nog één keer gepasseerd door een achtervolger, maar weer probeerde ik me vast te houden aan zijn tempo met de hoop op een snelle laatste kilometer. De verraderlijke stukken vals plat in het parcours werden overwonnen en met nog twee bochten te gaan was er nog zo’n halve kilometer af te leggen tot aan de meet. Een laatste keer versnelde ik en werd de passant mijn prooi voor een laatste lange eindsprint. De laatste bocht, een lange eindsprint, meetstal mijn sterke punt!…
Met voor meter ging het tempo omhoog, maar werd ook de kramp heftiger. Daardoor was het niet te doen om in de laatste honderd meter nog echt het tempo op te schroeven en besloot ik niet al te veel te forceren. Als 22e Nederlander passeerde ik de finish en ook al is de eindtijd van 31:17 niet zo’n slecht resultaat, toch is er werk aan de winkel en wordt er de komende tijd weer aan de vorm gesleuteld.
De komende tijd blijf ik hard werken aan de vorm en hoop over enige tijd weer een mooie prestatie neer te gaan zetten!
Op naar de volgende!
Dank aan de organisatie Le Champion voor weer een goed geregelde editie van deze mooie klassieke Groet uit Schoorl Run!”